Pojęcia „realizm magiczny” po raz pierwszy użył niemiecki artysta Franz Roh w odniesieniu do stylu znanego także jako Nowy Obiektywizm. Później, w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XXw., został on użyty przez amerykańskich malarzy dla opisania niecodziennego realizmu. W latach sześćdziesiątych pojęcie to zostało po raz pierwszy wskrzeszone i zastosowane w dziedzinie fikcji jako kombinacja elementów realistycznych i fantastycznych przez wenezuelskiego eseistę i krytyka Artura Uslar-Pietriego.

Pojęcie Realizmu Magicznego najbardziej wyraźnie było widać u Gabriela Garcíi Márqueza, który powiedział „Mój najważniejszy problem polegał na zniszczeniu linii demarkacyjnej, która oddziela to co wydaje się być realne od tego co fantastyczne”

Dzisiaj wydaje mi się, że wskrzeszam to pojęcie po raz kolejny, tym razem w dziedzinie fotografiki. Moje prace balansują na granicy realizmu i fantazji. Nie znałem wcześniej pojęcia Realizmu Magicznego a pojawiło się ono przy okazji mojej wystawy w Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju. Podsunął mi je mój przyjaciel Tomek „Marhefka” Zwoliński – świetny fotograf i artysta. Od tego czasu zapoznałem się trochę z tą ideą i uważam że idealnie opisuje dużą część tego co robię.

Szczegółowe cechy charakterystyczne realizmu magicznego to m. in.:

• obecność elementów fantastycznych, odczuwanych jako normalność i nigdy nie wyjaśniane.
• znaczenie zmysłów w procesie odbierania i pojmowania rzeczywistości.
• ukazywane fakty mają realny charakter, jednak często są niewyjaśnialne lub bardzo mało prawdopodobne.